6 Years of Wet Clothing Fun

Chat:  Shower  Beach  Mud  Stories   Page 83  Home  Our wet readers occasionally send in photos. It takes a lot of time to scan them. The best are featured here. Enjoy!

Please upgrade your web browser

If you can't see a list of images please contact us via our home page. You may need to get a Mozilla based browser like Microsoft Internet Exploder, Netscape, or best of all, Mozilla itself.

209.237.238.162 crawl12-public.alexa.com ia_archiver

Op koninginnedag ga ik tegenwoordig voor het bezoek aan Pijnacker eerst even langs in Wateringen. Ook dit plekje ontdekte ik jaren geleden in de krant. Bij de molen en in het prachtige nabij gelegen landgoed, worden elk jaar een groot aantal activiteiten georganiseerd. Zeskamp, Kuipje steken, paalklimmen, goochelen, etc. Om een uur s'middags hebben ze altijd een of ander waterspel bij de vijver. Het eerste jaar werd er met een fiets over een dunne plank naar de overkant gereden. Ik had dolgraag meegedaan. Maar aarzelde, omdat ik geen fiets bij mij had. Dom natuurlijk, want achteraf bleek natuurlijk gefietst te worden met het voertuig van de organisatie.

Het tweede jaar was het wel raak. Er was sprake van een lange aluminium mast. De deelnemers werden geacht te proberen zo ver mogelijk te komen in de richting van de overkant. Niemand heeft het gehaald. Zelf was ik een van de laatste deelnemers, zodat ik kon fotograferen. Ik had een werkelijk prachtig uitzicht op het drama, dat zich voor mijn ogen voltrok. Het ene jongetje en meisje na de andere probeerde in hun prachtige zondagse kleren de overkant te halen. Dapper en onbevreesd werd telkenmale de spriet betreden. Opmerkelijk evenwichtsgevoel werd ten toon gespreid. Een jongetje heb ik van begin tot einde op de foto. Hij krijgt het startsein; Loopt resoluut naar het begin van de spriet; Volbrengt al balancerend de eerste meters; Hij begint slagzij te maken; De hopeloosheid van zijn taak wordt hem duidelijk en hij maakt zich op voor een dramatische duik. Daarna heb ik het hele proces van het uit het water klimmen aan de overkant.

Zelf maakte ik er niet veel van. Ik had geen geschikte schoenen aan en de spriet was gewoon volstrekt onbeloopbaar. Wankelend wist ik enkele meters ver te komen om vervolgens met al mijn kleren roemloos te water te gaan. Ik kreeg zelfs geen eervolle vermelding, omdat een vader van een bekende dammer (tot gene van zijn laffe zoon) meedeed en ook nog bijna de overkant haalde. Later in de middag is er altijd kuipje steken. Dezelfde mensen doen ook daar mee. Zelf heb ik mij telkens laten weerhouden, omdat natter niet kon en de stellage er nogal gammel uitzag. Het derde jaar was er lopen naar de overkant met waterschoenen. Ik werd (per ongeluk) derde. Ik had natuurlijk zo wild op jacht naar de eerste prijs moeten gaan, dat ik ten onder was gegaan. Ik deed haastig afstand van mijn prijs en ben toen maar in Pijnacker een aantal malen van de kabelbaan gegaan. Het vierde jaar moest je over een stellage afgewisseld met vlotten naar de overkant lopen. Vlak bij de overkant verloor ik heel ongelukkig mijn evenwicht, zodat ik nat zoals ik wilde zijn, snel op weg kon voor mijn tweede natte pak.

Tegenwoordig ga ik voor het bezoek aan Pijnacker eerst langs in Wateringen. Om een uur s'middags hebben ze altijd een of ander waterspel bij de vijver. Het eerste jaar werd er met een fiets over een dunne plank naar de overkant gereden. Ik had dolgraag meegedaan. Maar aarzelde, omdat ik geen fiets had. Achteraf bleek gefietst te worden met een voertuig van de organisatie.

Het tweede jaar was het wel raak. Er was sprake van een lange aluminium mast. De deelnemers werden geacht te proberen zo ver mogelijk te komen in de richting van de overkant. Niemand heeft het gehaald. Zelf was ik een van de laatste deelnemers, zodat ik kon fotograferen. Ik had een werkelijk prachtig uitzicht op het drama, dat zich voor mijn ogen voltrok.

Het ene jongetje na de andere probeerde in zijn gewone kleren de overkant te halen. Dapper en onbevreesd werd telkenmale de spriet betreden. Opmerkelijk evenwichtsgevoel werd ten toon gespreid. Een jongetje heb ik van begin tot einde.

Hij krijgt het startsein; Loopt resoluut naar het begin van de spriet; Volbrengt al balancerend de eerste meters; Hij begint slagzij te maken; De hopeloosheid van zijn taak wordt hem duidelijk en hij maakt zich op voor een dramatische duik. Daarna heb ik het hele proces van het uit het water klimmen aan de overkant.

Het derde jaar was er lopen naar de overkant met waterschoenen. Ik werd (per ongeluk) derde, maar deed afstand van mijn prijs om naar Pijnacker te kunnen. Het vierde jaar moest je over een stellage afgewisseld met vlotten naar de overkant lopen. Vlak bij de overkant verloor ik heel dramatisch mijn evenwicht.

Behalve het tweede jaar was het aantal slachtoffers beperkt. Erg jammer is het, dat de meeste deelnemers nog zo jong zijn. Wel is het een aardige entourage om zelf een dramatisch nat pak te halen. Later op de middag is er altijd tonnetje steken. Zelf heb ik nooit meegedaan, omdat de gebruikte stellage wel er wrakkig is. Dezelfde jongetjes worden hier voor de tweede keer nat.