6 Years of Wet Clothing Fun

Chat:  Shower  Beach  Mud  Stories   Page 81  Home  Our wet readers occasionally send in photos. It takes a lot of time to scan them. The best are featured here. Enjoy!

Please upgrade your web browser

If you can't see a list of images please contact us via our home page. You may need to get a Mozilla based browser like Microsoft Internet Exploder, Netscape, or best of all, Mozilla itself.

209.237.238.175 crawl25-public.alexa.com ia_archiver

Afgelopen zaterdag bracht ik met fototoestel een bezoek aan Scheveningen voor de nieuwjaarsduik. Ik verwachtte er aanvankelijk niet veel van, maar desondanks werd het een buitengewoon aardige belevenis. Het aantal deelnemers is werkelijk ongelooflijk. Helaas vrijwel allemaal in zwembroek. Foto's maken in een melee van 10000 mensen is lastig. Je weet gewoon niet waar je moet beginnen. Het aantal geklede mensen, dat het water in gaat is beperkt. Naast de malloten van het studentencorps zijn er altijd een paar toeschouwers, die na een kwartiertje rondhangen spijt hebben en bij ontstentenis van zwemkleding in hun lange broek het water in gaan. Ik heb twee best aardige jongens tamelijk uitvoerig gefotografeerd.

Tien, vijftien jaar geleden ben ik er ook eens een keertje wezen kijken en had ditmaal geen flauw idee, wat ik kon verwachten. Doordat ik (nog) geen auto heb, zijn er wat logistieke probleempjes. Op de brommer met gevoerde kaplaarzen en gevoerde regenbroek is de tocht naar Scheveningen goed te volbrengen. Daar de regenbroek plus kaplaarzen uitgetrokken en gympjes aangedaan. Na ampel beraad besloot ik om mijn zwaar gevoerde windjak maar aan te houden en het dunne windjakje in mijn tas te houden, Ik zou immers toch niet echt nat worden en het leek mij een spannende gedachte om me met mijn prachtige jas in het gevaar te begeven.

Eerst ben ik aan de waterkant gaan kijken, daarna door een van de ingangen naar binnen gelopen. Voor 2.50 ben je binnen in het walhalla en verder zoek je het maar uit. Er zijn twee enorme tenten, waarin je je kunt verkleden en een tas kunt laten staan. De volgende keer zal ik dat zeker doen. Nu moest ik achteraf een heel stuk naar mijn brommer lopen om mij van mijn helaas wat ongelukkig nat geworden kleding te ontdoen. Bij 10000 deelnemers kan je inderdaad doen, waar je zin in hebt. Met een fototoestel heb je best een aardig excuus om t.b.v. de kamerapositie enige stappen het water in te doen. Niemand zal merken, wanneer je bijvoorbeeld meerdere keren droge kleren zou gaan aantrekken.

Het is ontzettend moeilijk om in een meute van deze omvang te fotograferen. De mensen hollen in golven het water in. De beste opstelling is m.i. vanaf de eerste zankbank vanuit zee. Maar om een of andere reden was geen enkele fotograaf op het idee gekomen. Kennelijk bang een beetje nat te worden. Op een twintig meeter uit de kust ligt deze zandbank. Om daar te komen moet je helaas heel dapper tot aan je dijen door het water. Op de zandbank sta je dan wat hoger en wordt je vanzelf weer warm en je hebt een prachtige view op de aanstormende massa.

Ditmaal had ik dat allemaal nog niet in de gaten en stond heel voorzichtigj een paar pasjes uit de kant. Naast het feit, dat ik zo geen goede kamerapositie had, bleken de duizenden mensen, die heen en terug langs komen gesneld een enorme hoeveelheid water op te spatten. En onbegrijpelijk, dat ik niet uitvoerig op de TV ben geweest. Ik stond recht voor de kamera en mijn positie had best iets humoristisch.

Niemand sloeg acht op mijn situatie: Volledig gekleed en wanhopig proberend de kamera droog te houden. De mensen zouden toch het fatsoen moeten hebben in een boogje om mij heen te trekken of een beetje het spatten te beperken. Voor ik het wist was mijn broek tot aan mijn dijen compleet doorweekt en de spattende mensen bleven maar links en rechts voorbij stromen. Ik stond in feite in een gordijn van dikke vette waterdruppels. Je denkt over een ogenblikje wordt het wat minder. Vergeet het maar, dat ging minuten lang door. Het water droop zelfs vanuit mijn haren over en binnen mijn jas naar beneden.

Op de brommer had ik tegen de kou mijn jas goed opgebonden met de bijbehorende touwtjes. Daardoor ontbeerde het bovenstuk van mijn spijkerbroek de normale dekking van de jas. Alleen de riem van mijn spijkerbroek vertoonde nog enige sporen van de oorspronkelijke kleur. De rest glom van het water. Het was echt geen opzet van mij, gewoon een ongelukkige samenloop van omstandigheden. Foto's maken was de eerste minuten op deze manier nauwelijks mogelijk. Vandaar dat ik de volgende keer pleit voor de oversteek naar de zandbank. Je gelooft het toch niet: Compleet drijfnat, terwijl ik geen enkele keer tot meer dan mijn knieen het water in bent geweest.

Zoals gewoonlijk was de jongen uit Kijkduin er ook weer bij. Ditmaal was hij in donkergrijze spijkerbroek en droeg een staalgrijs suede windjak. Met een enorme routine liep hij langzaam achter de meute aan in de richting van de zandbank en kon zo een blik slaan op alles wat daar een duik kwam nemen. Volgens mij is hij eveneens niet kopje onder geweest. Zijn suede jas was van boven duidelijk lichter gekleurd (droog).

Het te water gaan in Scheveningen duurt geruime tijd. ik was er om elf uur. Sommige lopen op dat moment al in zwembroek rond. Er waren twee ingangen en tenten. De ingang rechts vlak voor het Kurhaus kende een enorme rij. Bij de andere kon je zo doorlopen. Je krijgt een pakketje van Unox. Een muts en een blik erwtensoep, ontzettend handig als je na afloop koud en hongerg iets wilt eten. Jammer dat ik geen blikopener bij mij had. Om half twaalf begint de warming up. Enkele minuten voor twaalf begint het aftellen met de bedoeling allemaal tegelijk het water in te duiken.

In de praktijk zie je drie duidelijk gescheiden groepen achter elkaar het water in vliegen. Mooi voor de foto, als ik iets beter gestaan had. Anderen nemen er rustig de tijd voor. Nog tot een half uur na het begin gaan er mensen het water in. Ik ving er aan het einde twee op de foto met hun lange broek nog aan. Een andere fotograaf duidelijk geen liefhebber besloot de afstand tot de corps-jongens in vol ornaat wat te bekorten door toch maar een beetje het water in te gaan. Zijn spijkerbroek werd tot de knieen nat. Maar wie het kleine niet eert (?) Ik heb nu toevallig de corps-jongens ook, omdat ze in de weg stonden van de fotograaf.

Thuis gekomen in droge reservekleren, terwijl het winterse windjak zijn voortreffelijke eigenschappen demonstreerde, moest ik natuurlijk het zout uit mijn jas en haar wassen. Het beeld van het opspattende spatten van water van onderaf inspireerde mij tot een poging hetzelfde effect te bereiken met een douchekop op zijn kop in het bad. Inderdaad geeft dat een fantastisch effect. Alleen is het de volgende keer handiger om deze truc uit te halen in de douche zelf binnen het douchescherm, want de complete badkamer liep onder en de kaptafel dreef. Mijn droge broek werd aan de binnenzijde compleet doorweekt en mijn winterjas begon nu echt te lekken, terwijl aan de buitenkant mijn dijen en broekzakken nog droog waren. Het duurde geruime tijd voor je op deze manier echt compleet doorweekt bent. Een broek die steeds maar natter wordt, maar toch nog veel meer belooft vind ik echt helemaaal het einde.

Het bezoek aan de nieuwjaarsduik was desondanks een buitengewoon aardige belevenis. Het aantal deelnemers is werkelijk ongelooflijk. Vrijwel allemaal in zwembroek. Foto's maken in een melee van 10000 mensen is nauwelijks zinvol mogelijk. De gedragen zwemkleding is veelal onflateus. Het aantal geklede mensen, dat het water in gaat zeer gering. Naast de maloten zijn er altijd een paar toeschouwers, die na een kwartiertje rondhangen spijt hebben en bij ontstentenis van zwemkleding in hun lange broek het water in gaan. Ik heb twee best aardige jongens tamelijk uitvoerig gefotografeerd. Toch was het moeilijk om het rolletje helemaal vol te krijgen.

Niemand slaat acht op mijn moeizaam situatie: Volledig gekleed en wanhopig proberend de kamera zo hoog te houden, dat hij niet eveneens compleet verdrinkt. De mensen zouden toch het fatsoen moeten hebben in een boogje om mij heen te trekken of een beetje het spatten te beperken. Voor ik het wist was mijn broek tot aan mijn knieen compleet doorweekt en de spattende mensen bleven maar links en rechts voorbij stromen. Ik stond in feite in een gordijn van druppels. Je denkt over een ogenblikje wordt het wat minder. Vergeet het maar, dat ging minuten lang door. Het water droop zelfs van uit mijn haren over en binnen mijn jas naar beneden.

Op de brommer had ik tegen de kou mijn jas goed opgebonden met de bijbehorende touwtjes. Daardoor stond mijn hele spijkerbroek tot aan de riem bloot aan de wolk van dikke vette zoute waterspatten. Alleen de riem van mijn spijkerbroek vertoonde nog enige sporen van de oorspronkelijke kleur. De rest glom van het water. Het was echt geen opzet van mij, gewoon een ongelukkige samenloop van omstandigheden. Foto's maken was de eerste minuten op deze manier nauwelijks mogelijk. Vandaar dat ik pleit voor de oversteek naar de zandbank. Je gelooft het toch niet: Compleet drijfnat, terwijl ik geen enkele keer tot meer dan mijn knieen het water in bent geweest.

Zoals gewoonlijk was de jongen uit Kijkduin er ook weer bij. Ditmaal was hij in donkergrijze spijkerbroek en droeg een staalgrijs suede windjak. Met een enorme routine liep hij langzaam achter de meute aan in de richting van de zandbank en kon zo een blik slaan op alles wat daar een duik kwam nemen. Volgens mij is hij eveneens niet kiopje onder geweest. Zijn suede jas was van boven immers nog anders van kleur (droog).

Het evenement duurt geruime tijd. ik was er om elf uur. Sommige idioten lopen al in zwembroek rond. Er waren twe ingangen en tenten. De ingang rechts vlak voor het Kurhaus kende een enorme rij. Bij de andere kon je zo doorlopen. Je krijgt een pakketje van Unox. Een muts en een blik erwtensoep, ontzettend handig als je na afloop koud en hongerg iets wilt eten. Jammer dat ik geen blikopener bij mij had. Om half twaalf begint de warming up. Enkele minuten voor twaalf begint het aftellen met de bedoeling allemaal tegelijk het water in te duiken.