6 Years of Wet Clothing Fun

Chat:  Shower  Beach  Mud  Stories   Page 68  Home  Our wet readers occasionally send in photos. It takes a lot of time to scan them. The best are featured here. Enjoy!

Please upgrade your web browser

If you can't see a list of images please contact us via our home page. You may need to get a Mozilla based browser like Microsoft Internet Exploder, Netscape, or best of all, Mozilla itself.

209.237.238.175 crawl25-public.alexa.com ia_archiver

De Lesse heeft altijd een warm plekje in mij hart gehouden. Het is een riviertje in Belgie, waar ieder weekend een enorm aantal kanovaarders, prachtige jongens en meisjes, naar beneden komen zakken naar de Maas. Het is een riviertje met net voldoende water om alles en iedereen flink nat te krijgen en zonder al te woeste risicovolle stromingen. Zwaar onderschattend de kans op een nat pak komen hele volkstammen van heinde en ver voor hun re.nies, eerste schooldag, hun vakantie naar de Lesse voor deze prachtige tocht door schitterend natuurschoon; vol gezelligheid en een dikke kans op natte ongelukjes.

Zo'n vijftien jaar geleden ben ik met Wim eens per ongeluk bij de Lesse in Belgie beland. Onderweg vanuit Frankrijk overnachten we in Dinant en hoorden daar van de mogelijkheid met de kano een nabij geleden riviertje af te zakken. Met de trein gingen we vanuit Dinant naar het startpunt van de tocht. Onvoorstelbare hoge bergen met kano's lagen klaar. Onvoorstelbare aantallen mensen scheepten zich in. Vaak in volstrekt 'ongeschikte' kleding.

Wim is niet zo sportief en mag eigenlijk in verband met zijn huid niet nat worden en daarom stapten we samen in een kano. Hij voorin genietend van de natuur. Ik achterin zwoegend en genietend van het 'schoons'. Binnen een kilometer waren we ontelbare mensen voorbij gevaren, die geen droge draad meer aan het lijf hadden. Ik herinner mij een jongen, die terwijl zijn kano voortdreef in een meter diep water langdurig recht overeind stond in zijn kano. Ik kan mij werkelijk niet voorstellen, dat hij zijn spijkerbroek, schoenen, sokken, T-shirt, overhemd en spijkerjasje ook werkelijk droog heeft gehouden. Maar we zullen het nooit weten. Slapeloze nachten heb ik er nog van.

Ook aardig waren de vlotten, waarmee ouderen en minder sportieve mensen zich naar beneden konden laten vervoeren. Deze vlotten werden zonder uitzondering bemand door sterke mooie jongens in spijkerbroek en T-shirt, die bij iedere ondiepte het water in moesten om het vlot verder te krijgen. Alle aanwezige jongere mannelijk en vrouwelijke passagiers gingen vanzelf meehelpen. Ik heb nog een foto van een van deze jongens zwoegend tot aan zijn middel in het water om het vlot voorbij een stuw te krijgen.

Zelf ben ik een ervaren kanoer en na een uurtje tussen lanterfanterende en spelende jongeren werd door mijn krachtige peddelslagen het aantal gelijkopgaande kano's gaandeweg minder. We kwamen twee stuwen tegen, die moeiteloos genomen werden en om een uur waren we bij de maas en de auto. We besloten om terug te rijden en eens bij de stuwen te gaan kijken.

Tot onze verbazing bleken de eerste kanoers van de grote groep pas dan bij de eerste stuw aan te zijn gekomen. Het was werkelijk een bloedbad. De ene volledig geklede kanoer na de nadere kwam scheef beneden aan de stuw en ging roemloos kopje onder. Ik had mijn fotocamera bij mij en heb driftig zitten fotograferen.

Helaas zijn er maar een paar gelukt. Het rustig en beheerst fotograferen van natte mensen is nooit mijn sterkste punt geweest. Ook ditmaal was er veel mis met de belichting en de scherpte. Wel moest ik natuurlijk om de beste kamera positie in te nemen, zelf ook het water in.

Het is merkwaardig, wat een inspanningen een fotograaf zich moet getroosten om de boel netjes op de foto te krijgen. Je zou denken in een metertje diep water, kan je al wadend niet echt nat worden. Maar geen inspanning is een echte fotograaf teveel, de mooiste kamera positie heb je met de kamera vlak boven en half in het water en dus na afloop was alleen mijn kamera nog droog.

Het is een droom van mij om nog eens terug te gaan naar de Lesse en nu in een wat rustiger tempo en met een eenpersoons kano voluit te genieten. Misschien moet ik wel meerdere stellen droge kleren meenemen. Misschien is het een idee om eens een WackyWet Fanclub dag te organiseren op de Lesse. Want op eigen gelegenheid kom je er niet zo gemakkelijk. Het is een hele reis. Wat is de beste tijd? Hoe schrijf je je in? Misschien kan iemand uit Belgi. meer informatie verschaffen over hoe je zoiets moet organiseren?